Ze groeien als kool, de kunekune-biggetjes op de kinderboerderij. Ik zag ze zondag weer even bij een bezoekje aan het Den Uylpark. Heerlijk wroeten de biggetjes in het stro. Precies het gedrag van hun moeder immiterend. De eerste schattigheid is er al bijna af. Ze krijgen de uitstraling van een groot varken met een klein lijf. Dat nog wel.
Moeder houdt al geen rekening meer met ze. Als ze een poot neerzet, moeten ze daar gewoon niet staan. Zonder pardon duwt ze haar kroost aan de kant als ze teveel in de weg staan. De 2 maanden oude dieren veranderen van zuigelingen in kleine zelfstandigen.
Plotseling komt de big in ze los. Eentje duwt speels tegen het lijf van zijn zusje. Die zet het op een krijsen en holt het hok rond. De rest komt ook in beweging. Lekker dollen. De 6 biggetjes rennen wild door het hok. Ze zijn even gek. De gekke 5 minuten.
Dan is moeder het zat. Met een luid geknor brengt ze haar kroost tot bedaren. Hier en daar deelt ze een behendige tik met haar neus uit. Wie denkt dat varkens lomp en log zijn, moet deze bewegelijkheid en behendigheid zien. Stoppen jongens, knort moeder. Als de boel weer tot bedaren is, gaan de snoeten weer het stro in. Op zoek naar het eten dat nog ergens verstopt ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten