In de bundel Vader en dochters schrijft Martin Bril over het koken van het perfecte ei. Op een zondagmorgen heeft hij iets goed te maken, zodoende bereidt hij een feestelijk ontbijt. Bij een feestelijk ontbijt hoort een gekookt ei. Een halfzacht eitje: ‘het wit net stevig, niet snotterig meer, ook niet glazig; het geel zacht, net niet te dun, nog niet kruimig.’
Hij houdt zich aan de vier minuten die hij van huis uit heeft meegekregen. Voor de zekerheid checkt hij het in De Dikke Van Dam. Pagina’s recepten met ei erin of ei op allerlei manieren verwerkt, maar niet hoe je het perfecte eitje kookt. Voor Martin Bril zijn er twee mogelijkheden. Of het is zo makkelijk dat Van Dam hier geen ruimte voor vrijmaakt in het kostbare kookboek. Of zelfs de Van Dam tast volledig in het duister.
Het lukt niet om het perfect eitje te presenteren. Het gezin zit aan veel te hardgekookte eieren. Bril raakt geirriteerd. Hij gaat het nog een keer proberen. Alleen zijn jongste dochter lust nog wel een eitje. Volgens mevrouw Bril is het zes minuten in de pan, vanaf het begin. Nu zijn de eieren heuse snottebellen.
Niemand wil nog een ei, maar Martin Bril wil het perfecte ei. Hij gaat opnieuw aan de slag. Vier minuten, maar dan natuurlijk 4 minuten in kokend water. Als hij klaar is, eet hij het perfecte ei. Trots als hij is, schalt hij zijn heldendaad door het huis. Maar niemand reageert.
Heerlijk hoe een schrijver drie bladzijden lang schrijft over het koken van een eitje. Hoe herkenbaar ook. Bezig met het ontbijtje, vraag je altijd hoe lang het ook alweer was. Vraag het in een gezelschap en je krijgt van iedereen een ander recept.
Ik las het verhaal laatst voor, voor het slapen gaan. Heerlijk om te doen, een verhaal van Martin Bril (voor)lezen voor het slapen gaan. We moesten erom lachen. Vandaag verscheen er rond lunchtijd een berichtje van Inge op WhatsApp. ‘Ga nu ei a la Martin Bril eten.’ Ik wenste haar veel succes.
Even later een foto. Het was net zacht. ‘Volgende keer iets langer koken. 20 seconden langer zou voor mij beter zijn’, schreef ze. Het waren ook wel grote eieren. Je kunt wel dezelfde tijd gebruiken bij het koken van een ei, de grootte en het gewicht van een ei verschilt telkens. Zodoende is de tijd van vier minuten een gemiddelde tijd en zal het ene ei een paar seconden meer vragen dan het andere.
Gelukkig hield zij het bij dit ene ei. De volgende keer beter…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten