Een lamp in de vorm van een zon. Ze had al een nachtlampje in de vorm van een ster. Bij het bezoek aan de Ikea koos ze de zon uit als nieuwe plafoniere. Nodig omdat de lamp uit haar babykamer nog altijd in haar kamer hing. Een flinke hoeveelheid stof was op het blauwe stof gaan zitten. De nieuwe meubels zorgden ervoor dat de lamp steeds meer uit de toon viel en uiteindelijk zelfs een vreemde eend in de bijt werd.
Zodoende moest er een waardige vervanger komen. Een heuse lamp voor een meisjeskamer. Het werd de Smila Sol van de Ikea. Een enorm ding met een diameter van 70 centimeter. De zonnestralen maken het tot een vrolijke lamp.
Vandaag werd het tijd om de lamp te monteren aan het plafond. Ik bestudeerde de gebruiksaanwijzing aandachtig. Voor het eerst kwam ik er niet echt uit. Het karton waarin het verpakt zat, liet moeilijk los. Ook wilde de binnenkant niet goed uit elkaar. Dan slaat het ongeduld toe en kost het nog meer moeite.
Daarna probeerde ik het ding op te hangen. Dat moet bij zo’n lamp allemaal boven je macht. Zo stond ik op het trapje en wilde hem bevestigen aan het ophangpunt. Een heel gehannes met losmaken en vastdraaien. Maar het lukte. Zelfs de kap kreeg ik erop.
En zo schijnt nu de zon in Doris’ kamer. Ze denkt er zelf bij aan haar overleden oma. ‘Die noemde mij altijd oma’s zonnetje.’ Dat zonnetje hangt nu in haar eigen kamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten