Een veterschoen zonder veters loopt ook zo onhandig. Daarom maak ik de gang naar de schoenmaker. Net als een paar maanden terug. De veter van de rechterschoen begon te rafelen. Dat kwam ook doordat het lipje dat de veter geleidt, afgebroken was.
Meestal het begin van een veter die gaat sneuvelen. Eerst trek je het huidje eraf. Dan vormt zich een steeds dunner draadje. Het houdt nog wel, maar als je de knoop gemaakt hebt, trekt de veter langzaam los. Teveel speling.
De schoenen bevallen eigenlijk al niet sinds de aankoop. In de winkel had ik ze uitvoerig getest. Ze liepen heerlijk en de prijs was redelijk. Maar binnen een paar weken brak een metalen lipje waarlangs mijn veter loopt. Het gebeurde bij de rechterschoen. Steeds haalde ik mijn wijsvinger aan het gebroken lipje open als ik mijn veter strikte. De veter zou het niet lang uithouden, dacht ik. Hij begon al te rafelen. Daarom kocht ik maar een nieuw veterpaar bij de schoenmaker.
In plaats van de veter van de rechterschoen, begaf de linkerveter het. Tot mijn eigen verbazing verliep het proces van rafelen en het losse huidje zich in enkele dagen. Zo verving ik de linkerveter nog voordat de rechterveter het begeven had. Ik liet de rechterveter maar zitten tot hij echt versleten was.
De linkerschoen heeft het veterpaar al versleten. Dan merk ik met een noodveter in de linkerschoen dat de linkerveter echt aan zijn laatste dagen begint. En dan trek ik – best onverwacht nog – de veter stuk. Ik ben helemaal door de veters heen. Denk nog een andere veter te kunnen vinden, maar hij blijft onvindbaar.
Daarom ga ik maar naar de schoenmaker. De schoenmaker waar ik in januari het paar veters kocht. Hij staat met zijn buik naar een groot schuurapparaat gericht en maakt zo een signatuur in een bosje sleutels. ‘Zo weet ik dat die van de achterdeur zijn’, zegt de vrouw als ze de sleutels krijgt overhandigd.
Ze heeft de veertig euro afgerekend als ik aan de beurt ben. Ik vraag aan hem wat ik kan doen aan het snelle breken van mijn veters. ‘Dat komt door het metaal’, zegt hij. ‘Maakt het dan niet uit dat het lipje loszit?’ vraag ik terwijl ik naar het kapotte lipje van de rechterschoen wijs. ‘Nee, het gaat om het metaal dat langs de veter schuurt.’
Hier kom ik niet uit, daarom neem ik maar een nieuw paar veters en hoop het weer een paar weken lopen uit te houden. Dat deze schoenen een miskoop waren, weet ik al toen ik ermee de winkel uitliep in augustus. Daarom proberen we er allebei het beste van te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten