In de kleine schetsen en etsen toont Rembrandt zich eveneens de meester. Neem de vale tekening die hij maakte in het liber amicorum van Jan Six. Of de kleine tekening van de leeuw, aan het begin van de expositie. De berberleeuw is heel fijn getekend, ondanks de ruwe pennenstreken.
Of de kleine tekeningen van Elsje Christiaens, het Deense meisje dat met een bijl haar hospita te lijf ging. Ze is door Rembrandts tekeningen altijd in de herinnering blijven leven. De gedetailleerde tekeningen uit het leven van alledag brengen de Gouden eeuw heel dicht bij je. Rembrandt als intermediair van toen naar nu.
De drie etsen van de drie kruisen, drie staten van in totaal vier staten. Ze verschillen van elkaar als dag en nacht. Dat geldt ook voor andere etsen van Bijbelse taferelen, zoals De aanbidding van de herders, De kruisafname bij fakkellicht en De graflegging. Etsen waaruit je afleidt dat Rembrandt heel nauwgezet bij het productieproces betrokken was.
Al die beelden en indrukken zorgen er ook voor dat je overvoerd raakt. Dat komt ook omdat het verschrikkelijk druk is. Wij lopen hier op maandagochtend rond, maar het is dringen voor de schilderijen. Zeker de grotere werken vragen om geduld en om mensen heen kijken. Soms zou je liever door ze heen kijken. Zeker als ze met zo’n koptelefoon van de audiotoer op hun hoofd hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten