De tentoonstelling de Late Rembrandt is ingericht rond verschillende thema’s in de acht zalen met schilderijen, etsen en tekeningen. De schetsen voor de monumentale schilderijen laten iets zien van de werkwijze van de meester. De etsen vormen kunstwerken op zich, te beginnen bij Ecce Homo dat heel gedetailleerd is.
Daar hangen ze: schilderijen van over de hele wereld. New York, Melbourne, Londen, Wenen, Den Haag, Rotterdam, Los Angelos, Washington, Minneapolis, Parijs, Haarlem, Northamptonshire, Boedapest, San Diego, Zürich, Glasgow, Stockholm, Braunschweig, Keulen, Berlijn, Kassel en Cambridge. Een expositie met meesterwerken die vaak niet eerder samen zijn tentoongesteld.
Voor een paar schilderijen kom ik echt bewust: Batseba met de brief van koning David, het Portret van Jan Six, de Badende vrouw en een aantal beroemde zelfportretten. Rembrandt als de apostel Paulus en de twee tegenhangers die in Londen en Washington hangen.
De expositie besteedt aandacht aan de experimentele stijl waarmee Rembrandt vooral later in zijn leven werkte. Net als de schilderijen die hij in opdracht uitvoerde. Zo weet hij een vrouw met een struisvogelveer prachtig in beeld te brengen. Het schilderij dat in Washington hangt, brengt deze vrouw tot leven. Of het schilderij van Catrina Hooghsaet, waarbij de zakdoek in haar hand heel gedetailleerd is.
Lees de vervolgplog: Verrassingen bij de Late Rembrandt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten