Gisteravond was ik in de richting van de Lepelaarsplassen gereden om bramen te plukken. Een uurtje zoeken en plukken verder, keerde ik naar huis terug. De duisternis had het van mijn plukdrift gewonnen. Op de weegschaal leverde de gehoopte kilo, slechts 800 gram op.
Vanavond ben ik weer gegaan. Toen ik mijn voornemen bekend maakte, wilde mijn schoonmoeder mee. Ik nam haar dit keer mee naar het Wilgenbos voor de bramenpluk. Ik ken daar een enorme bossage waar ik een kilo bramen in vermoedde.
We liepen de dijk af en kwamen bij mijn bossage. Droge plukjes braam staken uit de struik, verder hingen er vooral nieuwe uitschieters voor het volgende jaar. Na een halfuur plukken, hadden we niet veel meer dan een handjevol heel kleine vruchtjes. Overal kropen beestjes en wormpjes uit. We liepen wat teleurgesteld door het wilgenbos. Mijn schoonmoeder wilde nog even op het bruggetje staan, dan zouden we naar huis gaan. Ik zag de rijk begroeide bramenbossen ons begroeten. Nu plukten we ons wezenloos, overal zaten volrijpe bramen binnen plukbereik.
Zojuist hebben we de stand gemeten. De gehoopte kilo bedroeg zelfs vijftig gram meer. De bramenjam kan worden gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten