Vooral foto erbij vond ik frappant. De mensenmassa keek niet met twee ogen naar de presidentskandidaat, maar tuurde met de twee kijkers door het ruitje van de camera. De omhoog gehouden laptop vormt het hoogtepunt van de foto. Alles wordt opgenomen en niemand neemt iets waar.Ter vergelijking stond er een plaatje van president Kennedy van 45 jaar eerder naast. Ook veel camera's, maar hier kijken net zoveel mensen door een camera als nu mensen droog via de ogen kijken.
Het tekent de tijd. We zien de wereld door het oog van de camera en vergeten dat we twee ogen hebben om diepte te zien in de oppervlakkigheid. Of Obama's toespraak zo bijzonder was, betwijfel ik. Ik kan er geen historie in lezen. De oneliner, een Berliner traditie, ontbreekt in de chaos van zinnen.Gelukkig hebben we de foto's nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten