Ze drinken een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was. De G8 bestaat uit gewichtigheid, veel geheimzinnigheid en vooral veel beloftes. Dit jaar staat het milieu volop in de belangstelling, maar tot een heuse afspraak is het niet gekomen. De berichten puilen uit van de informatie over alle afspraken.
Het doet mij denken aan het bezoek aan de kroeg, waarbij je laat op de avond tot de grootste afspraken doen. Een paar clichés: 'Gaan we doen'; 'we bellen, mailen, faxen' en 'doen we'. De afspraken zijn de volgende morgen opgelost in hoofdpijn.
Wat ik mis in alle berichtgeving is het terugkijken. Voor journalisten een kat in het bakkie, door simpel een rijtje op te stellen met de afspraken van de afgelopen tien jaar en daarnaast de uitkomsten. Miljarden veranderen in een paar stuivers en reductie van emissie, wijzigt in toename. Geen makkelijkere vorm van journalistiek. Je weet dat er weinig in praktijk is gedaan, het is alleen de vraag hoe weinig.
Ik vraag me vaak af waarom activisten strijden tegen deze top. Het levert niks en de grote hoeveelheid bombast zou gewoon genegeerd moeten worden. De wereldleiders kiezen steeds afgelegener plekken. Een beetje kroegtijger slaat hier een slaatje uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten