Een nasale stem mompelt over het Stationsplein. Ik herken hem onmiddellijk, zie rookpluimen uit de Twin Towers ploffen en hoor bekakte hondjes blaffen bij de hondenpsycholoog. Op het plein staat Max Westerman, een kaart van Almere uitgeklapt bij een donkere man.
Hij vouwt de kaart op. 'Woon je ook hier in Almere?' hoor ik hem vragen. De jongen is buiten mijn bereik en ik kijk nog even hoe de magere benen de microfoon vasthouden en begrijpend knikken.
Heel even is Almere New York. De trein dendert het station binnen en ik spring op mijn fiets naar mijn werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten