Naast de beroepssollicitant bestaat er sinds kort iets als de sollicitatiebrievenschrijver. Beiden schrijven veel sollicitatiebrieven. De eerste uit noodzaak omdat hij graag een baan wil en daarvoor brieven moet schrijven. De tweede is een nieuw beroep in het Nederlandse beroepenveld, waar geld mee te verdienen valt.
Een raar idee dat deze schrijvers brieven schrijven in opdracht, op basis van een motivatie naar woorden zoeken en zo proberen de sollicitant een gesprek binnen te laten halen. Niets persoonlijkers dan de sollicitatiebrief. 'Je houdt vanzelfsprekend rekening met wie de sollicitant is', zei een schrijver van het internetbureau dat in opdracht van het UWV van Groningen brieven schrijft voor langdurig werklozen. 'Als het een wat lager niveau is, schrijf ik wat kortere zinnen. Is het niveau wat hoger, dan zijn de zinnen wat ingewikkelder.'
Benieuwd wat hij voor een sollicitatiebrief geschreven heeft voor zichzelf toen hij voor zijn baan als sollicitatiebrievenschrijver solliciteerde. Of zou hij meerdere versies hebben opgestuurd?
De sollicitatiebrief maakt sowieso een ontwikkeling door. Zo was het een jaar of vijftien not done om je brief te typen. De handgeschreven sollicitatiebrief is nu een teken van armoede en oubolligheid, je bent dan duidelijk niet van deze tijd. Dat de brief nu ook al niet meer zelf getypt wordt is een schande. Hoe lang duurt het nog voor op het sollicitatiegesprek afgezanten verschijnen. 'Ik kom namens die en die. Hij is echt heel goed hoor, maar hij kan niet zo goed praten.'
Ik heb op het kort-mbo mijn leerlingen leren sollicitatiebrieven schrijven. De niveau 3-leerlingen hadden er veel moeite mee maar het leverde verrassende teksten op. Ze brachten mij soms tot ontroering in de wijze waarop ze hun kwaliteiten beschreven. De kracht van deze brieven zat in de persoonlijke taal, die ik probeerde te stimuleren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten