Dan kun je gelijk het gat in de vloer zien, zei Inge toen ik haar gisteren belde. Ze was na het uitlaten van Sientje door het gat van de kruipruimte gezakt. Er lag een plankje op uit de bouwperiode. Ze hoorde het al kraken toen ze Doris erop zette en daarna zelf een stap zette op het luik. Daarna stortte ze ruim een halve meter naar beneden.
Veel schrik en een heel zeer been, waar ze nog steeds last van heeft. Wat nu weer, ging er door me heen toen ik van de gebeurtenis hoorde. Ik dacht dat de benedenverdieping nu eindelijk af was. Nu was het zelfs het laatste onderdeel uit de bouwperiode kapot. Niets is beneden nog orgineel. Alles is door de vorige bewoners de vernieling in geholpen.
Toen ik thuis was en de ravage in het halletje zag, ben ik gelijk naar de bouwmarkt gereden voor een nieuw stuk hout. Ik kocht het dikste multiplex dat er was, liet het op maat laten zagen en boorde er thuis een gat in. Nu is het gat van de kruipruimte weer stevig afgedekt. Helaas moest Inge daarvoor wel in het gat vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten