Met een dichtgeplakt oog begroet ik u. Eind september stak Doris namelijk - per ongeluk - een vinger in mijn oog. De nageltjes waren een paar minuten eerder door mij geknipt en daardoor superscherp.
Een tranend oog dat voortdurend trok, bracht mij toen bij de Huisartsenpost van Almere. Daar kreeg ik een lap op mijn oog geplakt met het bevel dat ik eventjes mijn oog niet meer open mocht doen.
Het duurde lang voordat het beschadigde hoornvlies genas en ik hield er last van. Op een gegeven moment werd het allemaal wat minder en leek het zelfs weg. Tot ik gistermorgen weer wakker werd in de vroege ochtend omdat mijn oog trok en traande.
Vandaag bij de huisarts en uiteindelijk ook de oogarts geweest. De laatste drukte er weer een pleister op. De wond van destijds is nooit goed genezen. Hij is weer open gegaan en ik ben weer terug bij af. 'Het is net een lasoog, waarbij de binnenkant niet goed genezen is', zei hij terwijl hij een rondje voor me tekende met een dramatische krater aan de onderkant.
Nu tik ik dit bericht met een afgeplakt oog. Ik voel me als zo'n kleutertje dat een lui oog heeft. Morgen mag de dure plakker van ruim vijf euro per stuk er een paar uurtjes af. Tot maandag moet ik met de pleister blijven lopen, dan kijkt de oogarts er weer naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten