Een stoet auto's verliet het kerkhof, het vaartje waarmee ze reden toonde eerbied. Bij het kruispunt sloeg elke auto zijn eigen weg in. Ik rende zojuist langs het kerkhof en ineens viel mij de ongewone drukte voor dit tijdstip op. De bezoekers hongerden voor de kalkoen nog naar hun geliefde.
Overigens was ik niet de enige die aan het hardlopen was. Velen meenden zo vlak voor het familiebezoek nog een blokje om te hollen. Even lekker ontladen voordat de familie op de stoep staat. Ook ik liet de gedachten over kerst nog eens over het fietspad voor mij uit rollen.
De ene helft mist de geliefde en probeert daar iets van te vinden op een winderig kerkhof. Terwijl de andere helft opziet tegen het plichtsbesef en de druk van het familiediner. Waarschijnlijk verlangen beiden naar iets dat er niet is.
Meer nog dan vrede en gezelligheid, is kerst het feest van verwachtingen. Gooi je verwachtingen daarom over boord, misschien wordt het dan vanzelf feest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten