Gisteren bij de Kringloopwinkel twee dikke LP-boxen meegenomen van de Cembalowerken van Bach. Ik liep er toevallig tegenaan. Het zijn uitgaven van Archiv uit de jaren zestig en zeventig. De tijd dat het spelen op originele instrumenten opkwam.
Uitvoeringen die vanwege de moderne authenticiteit op de platenspeler gespeeld moeten worden. Ik heb bijvoorbeeld de uitvoeringen van Walcha van Bachs orgelwerken op cd, maar die steken schril af tegen de herinneringen aan de platen. Mijn vader heeft er namelijk een paar in bezit. Het gekras van de naald door de groef van de plaat maakt deze uitvoeringen nog authentieker.
Het probleem is alleen dat de platenspeler ergens in een doos op zolder ligt opgeslagen. De plaat raakt steeds meer uit beeld in deze tijd van mp3 en andere snelle digitale wegen. Muziek is overal voorhanden en niet meer een uniek moment waar je echt voor gaat zitten.
Binnenkort, als de zolder klaar is, pak ik de platenspeler en ga ik heerlijk luisteren naar Huguette Dreyfus, Ralph Kirkpatrick, Helmut Walcha (ja hij is er ook bij op klavecimbel) en Karl Richter. Benieuwd of mijn betoog steekhoudend blijft als de naald uit de groef glijdt, of juist blijft hangen.
De vorige eigenaar is heel zuinig op de platen geweest. Sommige muziekstukken heeft hij omcirkeld op de bladen die bij de platen zijn gevoegd. Ik verbeeld met dat de man is overleden en zijn kinderen het spul maar afgedragen hebben aan de kringloopwinkel. Gek idee dat het van iemand geweest is met dezelfde interesses als ik. Ik heb namelijk niet alleen zijn platen, maar ik herken zijn handschrift ook in een paar boeken die ik gisteren gelijk met de platen mee naar huis nam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten