Het dier holde over het fietspad, sloeg linksaf en rende door de brug over. Alles liet zien dat de Cocker Spaniel erg graag daar wilde zijn in plaats van hier. Ik wachtte tot een eigenaar zou volgen. Die kwam ik pas een paar honderd meter verderop tegen. Hij liep net als ik hard en hield een riem in zijn hand geklemd.
Ik zag het nog niet helemaal, maar toen hij daarna wat paniekerig om zich heen riep, stopte ik even mijn pas om hem te informeren over wat ik enkele minuten eerder voorbij had zien komen. 'Een Cocker Spaniel?' Hij knikte. 'Die is over de brug.' Hij bedankte mij vriendelijk en tuurde naar het stalen staketsel een paar honderd meter verderop. Ik hervatte mijn hollen en keek nog even om. Hij liep vertwijfeld in de richting van de brug, rende weer eventjes, maar stopte.
Ik liep veel verderop toen ik hem weer meende te zien lopen op enige honderden meters afstand achter mij. Waarschijnlijk had hij het opgegeven en had zijn voorgenomen hardlooprondje weer opgepakt. Dat zijn hond er geen zin in had was duidelijk. Mogelijk wachtte die bij de voordeur op zijn baasje. Hardlopen was voor hem alleen maar bedoeld snel thuis te komen. Dat deed je niet voor lol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten