Vanuit de hoogte werpt hij zijn schijn naar beneden. Het licht zuigt de mist naar zich toe. De schijnwerper maakt alles lichter en drukt de duisternis weg. Alleen is er niks te zien. Alles verdwijnt in het licht en duwt een deken van wolken om zich heen.
'De wolken slapen', zei Doris vanmorgen toen ik haar naar de peuterspeelzaal bracht. Ik voelde me nog slaperig genoeg om het met haar eens te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten