Een beeld waar ik eindeloos naar kan kijken: ons meisje dat de oversteek maakt van het ene weiland naar het andere. De bezorgde vader is trots en zenuwachtig tegelijk.
De afstand waarmee de foto genomen is, maakt het allemaal nog mooier. Ze neemt de oversteek over het water. Voetje voor voetje schuifelen haar roze laarzen over het koord. Met haar handen houdt ze zich goed vast. Het water is geen gevaar, maar een uitdaging.
Dat ze de overkant haalt, kan alleen de afloop zijn van dit verhaal. Dat spreekt voor zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten