De nachtmerrie voor elke boekenverzamelaar: het papiervisje. Onlangs kreeg ik een prachtige stapel boeken van een vriend. Ik nam ’s avonds trots mijn nieuwe bezittingen door en bladerde aandachtig door de boeken. Het was mij wel opgevallen dat er een paar beduimelde exemplaren tussen zaten. Ik had niet direct in de gaten dat ze aangetast waren.
Ik bladerde door een boekje met allerlei gedichten over de zee en toen gebeurde het: een klein beestje schoot vliegensvlug omhoog over de bladzijde. Ik wist het diertje tijdig te vermorzelen door de bladzijde met een klap dicht te klappen. ‘Hé’, zei ik. ‘Een zilvervisje in mijn boek.’ ‘Dat is geen zilvervisje volgens mij. Deze eet je boek op’, antwoordde Inge.
Ze sloeg haar mobiel open en toverde het wikipedia-artikel tevoorschijn. Inderdaad ik had zojuist een papiervisje vermoord. Het diertje leeft in boeken, kan tot 8 jaar oud worden en legt eitjes van een millimeter. Op zich kan de waarneming van een enkel diertje niet direct tot schade leiden, meldt het artikel van de online encyclopedie.
Ik ben maar eens verder gaan kijken en ik ontdekte dat de boeken behoorlijk zijn aangetast. Vooral het boek over orgels heeft het flink moeten ontgelden. De sporen in Nader tot u zijn echter heel duidelijk zichtbaar. Een flinke schade en als het ontaardt in een plaag, ben je aardig de klos.
Niet heel erg, maar ik vreesde gelijk het ergste voor mijn boekenverzameling. Daarom heb ik de boeken eventjes geïsoleerd in een plastic tas. Daar wacht ik even koudere dagen af. Mogelijk leg ik ze even in de vriezer. Ze kunnen niet overleven bij temperaturen onder de 15 graden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten