Met zulk mooi weer ging ik gistermiddag met Doris naar Stadslandgoed De Kemphaan. Op de fiets, ook al had ik eerder die dag 25 kilometer gehold. Van mijzelf mocht ik het niet bij een autoritje houden. En het is voor mij een halfuur fietsen. Doris voorop en weg.
Op de heenweg genoot ik van alle bewolking die boven ons hing. Gelukkig zonder een spatje vrij te geven. Even meende ik een druppel te voelen, maar wellicht was de angst sterker dan de werkelijkheid. De terugweg zou in de volle avondzon zijn. Waarbij ik bijna de hele route tegen het zonlicht moest inkijken.
Over het terrein van De Kemphaan waren 3 theatercaravans verspreid. In de caravans zaten minitheaters verstopt waar zo’n 25 tot 30 kinderen met volwassenen in pasten. De 3 voorstellingen die in de caravans gegeven werden, verschilden van elkaar. Noortje Folkertsma zong Ghanese liederen over baby’s. Waarbij als afsluiting ieder kind een ei krijgt waarmee hij of zij op het ritme mee slaat.
Brocéliande Jut en Julia voerden een heus toneelstuk op over Julia die tussen haar gejutte spullen wacht op haar echtgenoot Jut. Jut voert op zee en heeft beloofd over 100 dagen terug te komen.
En in de laatste caravan was een prachtig poppenspel van Ina Geisler. Ze nam de kinderen mee in een sprookje met een heks en een koning. De kinderen kregen hierbij een mooie rol te vervullen.
Elke theater had zijn eigen kracht. Vooral bij het eerste en laatste optreden ging het er heel ontspannen aan toe. De middelste voorstelling was behoorlijk zwaar en vroeg veel van de verbeelding. Tegelijkertijd merkte ik bij de kinderen dat ze benieuwd waren naar het verloop van het verhaal. Al vond ik het publiek behoorlijk braaf, het was een leuke theatermiddag temidden van de natuur.
Na afloop hebben we nog heerlijk een broodje geroosterd boven het kampvuur. Het voelde heerlijk ontspannen na al dat spektakel. Natuurlijk zijn we daarna ook nog even langs het nieuwe Speelbos gereden. Dat dit niet zo’n heel verstandige keuze van mij was, spreekt voor zich. Het water met alle springmogelijkheden was erg verleidelijk. Maar ook daar vonden we een oplossing.
Zo reden we tevreden onder de behaaglijke avondzon weer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten