Langs de spoordijk staan een man en een meisje. Het is donker. Onder het schijnsel van de straatlantaarn zijn ze met iets bezig. Ik vraag me af wat de 2 daar doen. Zo aan de kant van het fietspad in het duister. Brommers en fietsers passeren het tweetal in de vaart van de forens op weg naar zijn boerenkool met worst.
Ik passeer het tweetal. Het is een vader met zijn dochter. Vader is in de weer met een schep. Dochter kijkt er enigszins bedremmeld bij. Het donker maakt het moeilijk om een emotie te zien. ‘We begraven het konijn’, zegt de vader tegen mij. Hij steekt de spade in de grond en gooit wat zand over het gat.
Hier ligt een konijn begraven. Een spitstrein dendert over de spoordijk in de richting van Almere Centrum. Brommers jakkeren mij tegemoet en schijnen een vluchtig schijnsel over het graf. Vader en dochter taaien af. Zoals hoort bij een begrafenis. Nog verdrietig van het begraven, keren ze terug in de jachtige wereld van de avondspits.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten