Daar is hij dan: de schutting tussen ons zijtuintje en het pad staat. Vanmorgen vroeg reed ik eerst het grofvuil weg om net na opening van het recyclingperron weg te brengen. In het tuinafval was een kikker gekropen die in de auto tevoorschijn kwam en die ik ook niet te pakken kreeg. Ik heb hem na het wegbrengen van het vuil niet meer gezien. Daarom neem ik maar aan dat hij onderweg uit de open laadklep is gesprongen.
Na de hondentraining Hans gehaald om verder te gaan waar we gebleven waren. De palen werden aan een kritisch timmermansoog onderworpen. Eentje sneuvelde en moest over. Daarna snel begonnen met de planken te bevestigen. Het resultaat vormde zich langzaam maar zeker.
Nu staat er een mooi schutting. Ik ben maar even voor schutting gaan staan. Toen iedereen weg was, kroop ik op de hoge stapel met stoeptegels met een kop koffie. Zo genoot ik even van wat er nu staat. Een erfafscheiding om trots op te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten