De roadnovel Remington van Bert Natter is vooral een kunstenaarsroman. In het boek trekt de verteller de vergelijking tussen zijn kunstenaarsschap en de gedichten die zijn vader schrijft.
In de gesprekken onderweg gaat het vaak over kunst. De vader van de verteller is een bekende dichter. Hij geldt zelfs als een belangrijke naam in de Nederlandse literatuur. Welke naam dat is, blijft achterwege.
Zelf kunstenaar
De verteller is zelf kunstenaar. Hij maakt installaties. Als zijn vader na de dood van zijn vrouw geen gedichten meer kan schrijven, maakt de zoon een prachtige kunstwerk, Dead Schubert’s Cradlesongs. Het bestaat uit 7 doodskistjes voor de broertjes en zusjes van Schubert. Hij stapelt ze op in een graf in de tuin van een museum in Utrecht. Als kers op de taart zet hij er een wiegje op.
Als de avond valt, gaat een lichtje branden in de kap van de wieg en zingt de pop in het wiegje nauwelijks hoorbaar. Op een avond staan de verteller en zijn vader ook buiten het museumhek naar het kunstwerk te staren.
Ze hebben samen een halve fles wisky opgedronken en kijken naar het werk. Zijn vader is doodstil. De verteller zegt dat zijn vader altijd meer hield van zijn schilderijen dan van die uitgedachte dingen. Dit keer blijft hij kijken naar de installatie in de museumtuin:
| Mijn vader stak zijn hand uit en zei: ‘Dit is het beste wat je ooit hebt gemaakt.’ (164) |
Het is jammer dat de roman eerder is afgelopen, want ik had graag geweten wat het kunstwerk is geworden dat de verteller voor zijn vader heeft opgericht. Ik ben er zeker van dat het dit vele malen overtreft.
Bert Natter: Remington. Amsterdam: Uitgeverij Thomas Rap, 2015. ISBN: 978 94 004 0270 6. 224 pagina’s. Prijs: € 18,90
Geen opmerkingen:
Een reactie posten