Het staat helemaal stil in de Stationsstraat. Ik kijk over de rijen heen en kan niet duiden waarom de mensenmassa vast staat. De file van mensen lost zich niet op. Een vrouw vlak naast mij begint te schreeuwen. 'In naam van de koningin, loop door. Ik ben een prinses hoor.' Ze lachen hard om hun eigen grap. De oranje mutsen en geschminkte vlaggetjes op de wangen, het hoort.
Ik weet dat ik niks zal vinden. Twee stripalbums onder mijn armen, koopwaarde 1,50 euro, maar verder niets. Het is even droog op deze avond voor koninginnedag, maar ik heb spijt dat ik gegaan ben. De vrijmarkt hier in Almere levert weinig op.
De file komt langzaam in beweging, een paar nieuwkomers proberen iets voor mij een product af te dingen. Het is een sport om de prijs naar beneden te halen. Iedereen weet wat dat hij rotzooi verkoopt. De koper weet dat ook. Daarom probeert hij van een kwartje een dubbeltje te maken.
Als ik dan eindelijk verderop wat minder rotzooi zie en zelfs echt leuke dingetjes, slaat de teleurstelling toe. Een vreemde overschatting maakt zich van sommige verkopers meester. Alsof een broodblik van voor de oorlog ineens vijftien euro waard is. Of een setje borrelglaasjes duurder moeten zijn dan de borrel zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten