Soort sappige, waterrijke rankvrucht. Dat meldt een voetnoot over het woord watermeloen bij het verhaal 'Beproewing' van de Zuid-Afrikaanse schrijver van G.H. Franz. Dit weekend stuitte ik bij mijn kringloopwinkel op het boekje Zuidafrikaanse Letterkunde. Bloemlezing met toelichting en woordverklaring. Blijkbaar kende het publiek uit 1968 de sappige, waterrijke rankvrucht nog niet.
Het boekje is samengesteld in 1968 door F.E.J. Malherbe, hoogleraar in de Afrikaanse en Nederlandse Letterkunde aan de universiteit van Stellenbosch. De uitgave is 'in het kader van de Nederlands-Belgische Zuid-Afrikaanse kulturele overeenkomsten en gesubsidieerd door de Zuid-Afrikaanse regering'.
Eybers, Marais, Totius, Leipoldt en Louw. Ze staan er allemaal in. Zelfs Ingrid Jonker en André Brink komen met gedichten en verhalen aan de orde. Een merkwaardig boekje, zeker ook als je de latere ophef meeneemt. Het grote zwijgen op de scholen over dit stukje literatuur, dat zo dicht tegen het Nederlands aanschuurt.
Dit boekje heeft het zwijgen niet doorbroken, misschien zelfs alleen maar versterkt. Eybers en Jonker worden dan wel genoemd, maar de gedichten 'Jong seun' en 'Die kind wat doodgeskiet is deur soldate by Nyanga' mist de bundel. Het is het vertekende beeld waar niemand over durft te praten en dat iedereen verzwijgt, dat zo sterk in deze bundel naar voren komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten