Zand, water, lucht en vuur. Het zijn de vier elementen, die niet alleen natuurmensen beminnen, maar waar kinderen ook gek op zijn. De laatste behelst gevaar, net als de tweede als ze te lang onder water blijven. De eerste is in combinatie met de tweede tamelijk onschuldig. Gewoon de eerste alleen biedt al meer dan genoeg plezier.
Gistermiddag bij het tuincentrum om de hoek vier zakken speelzand gehaald. Afgelopen weekend had ik het oude zand met liters regenwater uit de zandbak geschept. Nu mocht er nieuw speelzand in de zandbak.
Hoe een kind zich uren met deze onschuld kan vermaken. Er komt geen einde aan. Zeker ook van de sporen. Als ik haar naar bed doe, haal ik flinke scheuten zand uit haar kleren en schoenen. Als ik door de kamer loop, knarst het zand onder mijn schoenen.
Om nog te zwijgen van de hoeveelheid zand die ik dagelijks uit de kamer stofzuig. Een zandspoor trekt van televisie naar buiten. Als ik het spoor volg, kom ik bij haar, die met een schepje en een kruiwagentje speelt. Ze laat het zand tussen haar vingers door glijden en neemt af en toe een hap. Terug naar de oorsprong...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten