Het zou de laatste winterdag worden, volgens de weerberichten. Maar bij het hardlopen aan het eind van de middag, leek het meer op de eerste voorjaarsdag. Overal fietsten ouders met kleine kinderen naast zich.
De kinderfietsjes slingerden over de fietspaden. De ouders duwden hun kroost vooruit of probeerden op alle mogelijke manieren de kromme banen recht te breien. Moeders en vaders instrueerden met een lichte paniek in de stem hun kinderen vanaf hun hoge fiets. Anderen pakten het wat wijzer aan en liepen ernaast.
Niet ieder kind waardeerde de bemoeienis van de ouders. Zo trof ik een huilend jongetje aan dat niet meer wilde trappen. Het fietsje wipte van het ene zijwieltje op de andere. 'Wat wil je dan?' vroeg de vader moedeloos. Het antwoord bleef beperkt tot gekrijs.
Hoe het verder liep zou ik niet weten, want ik holde de zonsondergang tegemoet. De wind blies nog wat koud over mij heen, maar het voelde inderdaad als voorjaar. Hoezo laatste winterdag?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten