Het vloertje ligt er in mijn toekomstige studeerkamer. Een kamer voor mij alleen. Ik ben er erg blij mee. Dat het de spreekwoordelijke bloed, zweet en tranen gekost heeft, mag duidelijk zijn uit de vele blogs die ik aan dit onderwerp heb gewijd.
Vorige week maandag was het ophangen van het dakraam mislukt. Het was maandagmorgen, ik moest naar mijn werk en de verf was niet droog. Ik durfde er niet meer over te schrijven vorige week. Nu heb ik weer het lef, want dit weekend ging ik ondanks alle dramatische weersvoorspellingen toch schilderen.
Het prachtige weer gisteren nodigde me uit om opnieuw het dakraam uit het kozijn te halen en dapper de beschadigingen van vorige week te verwijderen. Eigenlijk viel het allemaal mee en ik beschilderde de dingen gisteren opnieuw. Ondanks de koude was het vanmorgen vrijwel helemaal droog en kon ik hem vanmiddag weer ophangen. Het ging prima, de paar lichte beschadigingen heb ik direct aangestipt. Nu ziet alles eruit of vorige week alles is goedgegaan.
Vandaag met veel moeite de scheve vloer gelegd. Het viel behoorlijk tegen om alle naadjes netjes aan elkaar te krijgen. Toen ik eenmaal de deuropening dicht had zitten en het harmonium op het nieuwe vloerdeel had gelegd, ging het snel.
Nu is de studeerkamer bijna af. Bijna, want er moet nog heel wat gebeuren. Zo komen er nog boekenkasten tot het plafond, krijgt het nieuwe bureau een plekje en moet de betonmuur ook plankjes krijgen voor de boeken. Werk genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten