Een dag na de dag en het zien van de televisiebeelden, is het tijd voor de analyse en de kritiek. Zeker een stoomboot, is een stoomboot. Pieten zijn pieten en Sinterklaas is een oude man met een baard.
Zelfs de ongelovige zwijmt weg bij het zien van de rode mantel en mijter. De combinatie met het wit van gewaad en baard, zorgt ervoor dat de verste verte al voor de herkenning zorgt. Hij is al mytisch nog voordat hij aangekomen is.
Maar dan kijk je op televisie. De binnenvaart, daar is niks op aan te merken. Het vastgelopen schip, de verdwenen stoel en de oplossing met de ballonnen. Het zijn allemaal vertelelementen die de geloofwaardigheid ten goede komen.
Alleen die tocht langs de modderpoel, de vaart zonder kinderen en een lege winkelstraat, was beschamend. Geen mooie beelden van Pieten die aan schoorstenen hingen en op de daken kropen. Geen smalle steegjes en raadselachtige hoekjes waar de verrassing je liet schrikken. Een rapper die over liefde en Sint zingt, is geen rapper en het tableau vivant leek meer op een marktkraam dan een vertelling. Het verschil tussen Sinterklaas en Koninginnedag was er niet meer.
Gelukkig heb ik het allemaal niet gezien. Want na de binnenvaart zijn we naar huis gegaan en lieten de drukke markt links liggen. Ik nam de vreugde van de mystiek mee naar huis en geniet er nog steeds van. Volgend jaar gewoon maar Enkhuizen of Terschelling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten