Als ik kon schilderen, zou mijn geluk in de herfst niet op kunnen. De tinten die overal te zien zijn. De bomen die langzaam ontbladeren en de kleuren van de hemel die daar zachtjes overheen wrijven.
Zo reed ik laatst over de Veluwe en voelde me melancholisch en gelukkig tegelijk. De bomen op de camping dragen kleren in geel, bruin en rood. De grond is bezaaid met deze tinten en de lucht ruikt naar vocht en humus.
De laatste dagen duwen en trekken wind en regen de laatste blaadjes van de bomen. Nu is het avondrood nog mooier te zien vanuit het raam van mijn studeerkamer. Dan wens ik dat ik met kwast en doek het beeld kan vasthouden wat ik zie: wuivende takken en daarachter het donker van de vallende avond, een laatste streep licht van de dag die nu echt afscheid neemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten