Als hardlopen alleen maar uit rennen in de zomer bestond, dan was hardlopen geen sport geweest. De kwelling van herfst en winter maken van het hollen de prestatie. Dat besefte ik vanavond toen ik mijn rondje rende.
Mistlagen flarden over weg en land, de duisternis slokte de witte sluier op en at er al het zicht bij op. Het vocht van de mist, beet zich in mijn shirt vast en elke hap adem leek een rookwolk die naar binnen joeg.
Toen ik buiten adem thuis kwam, wist ik het weer. Hardlopen is in de winter geen feest, maar als je het in de winter niet doet, dan wordt het in de zomer evenmin feest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten