Mijlenver

De aandacht voor de Amerikaanse verkiezingen verbaast me wel. Voor vele miljoenen zendt de publieke omroep vannacht de stand van zaken van minuut tot minuut uit, de kranten blijven niet achter. Dat terwijl we geen enkele invloed hebben op de uitslag en het directe effect op ons leven minimaal zal zijn.
In zekere zin drijven de televisiewagens mee op de golf van het Amerikaanse verkiezingscircus. Deels omdat het zo lekker hapklaar wordt voorgeschoteld. De verkiezingen in Rusland, Japan of Suriname krijgen minder aandacht, hooguit een paar minuten in het journaal.
Menig Nederlandse verkiezing, waar het gebrek aan opkomst tergend laag is, zou jaloers zijn op de aandacht en batterij dure presentatoren dat naar de electorale plek des onheils is getrokken. De Europese verkiezingen en de verkiezingen voor de Provinciale Staten zijn niet de minste, maar de verslaglegging in tijd en aandacht is slechts een fractie van wat nu door de prairie trekt. Voor de provinciehuizen in Middelburg of Assen staat hooguit een uitzendkracht. De waterschapverkiezingen worden alleen genoemd in de reclamespotjes rond het journaal.
Misschien is het de ver van mijn bed show die heer en meester is bij deze verkiezingen. Elke keer probeert een presentator die er zelf nauwelijks iets van begrijpt, het kiessysteem uit te leggen. Dan stuit hij op de grap, die de grootste grap van het geheel is, de verkiezingen zijn helemaal geen verkiezingen. Er worden alleen een paar mannetjes aangewezen die in december de nieuwe president kiezen. Een oneerlijker systeem om je leider te kiezen, op een dictator en het koningshuis na, bestaat er niet.
Het verschil tussen de Amerikaanse verkiezingen en een dikke soap is dat de kijkers denken dat dit echt is. De werkelijkheid is echter ver te zoeken, zelfs mijlenver over zee.