De nieuwe politiek onder aanvoering van partijen als de PVV werken juist datgene in de hand wat ze bestrijden. De radicalisering van verschillende partijen zorgt voor een versnippering, waardoor sommige partijen uitsluiten dat ze met elkaar willen samenwerken.
Kleinere partijen
Partijen worden door de versnippering kleiner, waardoor het lastig is een coalitie te vormen. Bij de laatste kabinetsformatie lukte het met moeite de partijen PvdA en CDA tot elkaar te brengen. Eerder mislukte het en ook dit keer waren er door de verkiezingen veel obstakels te overwinnen. Na de breuk tussen CDA en PvdA zal het lastiger worden beide partijen dichter bij elkaar te brengen.
Uitsluiten
Ook sluiten bepaalde partijen samenwerking uit. SP, GroenLinks en PvdA zeggen dat een coalitie met de PVV moeilijk wordt. Of een droomcoalitie van PVV met CDA en VVD realistisch is, is de grote vraag. In een interview met Playboy vertelt Geert Wilders over zijn tijd bij de VVD. Hij is blij dat zijn mond niet meer gesnoerd wordt en dat hij nu kan zeggen wat hij wil. Een coalitie zal hem de mond snoeren. Zeker met zijn oud-partijgenoten kan dit nog weleens lastig worden.
Saaiheid
De meest kansrijke coalities zijn tegelijkertijd coalities waar de saaiheid vanaf druipt. Alleen een charismatisch leider, die de harten van veel Nederlanders steelt, kan een eenheidsworst nog enigszins maskeren. Maar het meest waarschijnlijk is een slechte samenwerking tussen partijen, gekonkel en boterzachte compromissen. Dat geeft eerder fenijn dan een adequate regering.
Frisse wind
Het is dan ook de grote vraag of de nieuwe politiek oplevert wat de nieuwe kiezer in deze politiek zoekt. Deze kiezers geven vaak als argument voor hun politieke kleur dat er maar eens een nieuwe wind moet waaien. Zeker een politiek frisse wind door Den Haag kan geen kwaad. Het kan de gevestigde orde behoorlijk laten wankelen. Tegelijkertijd zorgt radicalisering ook voor minder samenwerking. Samenwerking die juist zo enorm noodzakelijk is.
Duidelijk doel
Leiderschap kan de politiek uit deze negatieve spiraal halen. Op dit moment zie ik niet de charismatische leider zoals bijvoorbeeld Amerika heeft met Obama. Balkenende en Rutte missen leiderschap en Cohen is teveel een bestuurder. Obama onderscheidt zich van de Nederlandse leiders. Hij heeft een duidelijk doel, richt zich effectief op dat doel en plaatst zijn onderhandelingen ten dienste van dat doel. Een nieuwe premier zal zich dan ook moeten richten op de onvrede en de verdeeldheid. Hij zal zich hard moeten maken aan het oplossen van de problemen die anderen benoemen.
Spagaat
Het wrange is namelijk dat Wilders wel roept, maar tot op heden zijn vingers niet brandt aan een plek in de colleges van B&W in Den Haag of Almere. Jammer, omdat hij zich juist dan kan bewijzen en kan laten zien hoe hij vindt dat het anders kan. Het vraagt tegelijkertijd om het onvermijdelijke compromis. De verdeeldheid staat een compromis tegen. Dat is de spagaat waarin de politiek momenteel verkeert. Het levert meer winst op om in de oppositie te blijven en niet te besturen. Het lijkt wel of de macht verschuift van het bestuur naar de oppositie.
Meer onvrede
Een coalitie zal alleen maar meer onvrede teweegbrengen, omdat het compromist bij voorbaat een onduidelijke koers oplevert. Een coalitie van 3 of meer partijen brengt vage doelstellingen met zich mee. Juist dit beleid veroorzaakt het onderbuikgevoel en kan geen goed antwoord geven op de verschillende partijen.
Gestrekte benen
Wilders kiezen vanwege de belangrijke punten waarmee hij zich onderscheidt, zal het probleem eerder groter maken dan werkelijk oplossen. Zeker als Wilders niet mee regeert, want hij zal nooit al zijn belangrijke punten door kunnen voeren. Het is de spagaat waarin Nederland momenteel zit. En die benen zullen nog wel even gestrekt blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten