05 oktober 2010

Electoraal garen spinnen

Interessant fenomeen, die Geert Wilders. Want wie trekt een rechtzaak in het politieke? Is dat de rechter of is het degene die in het beklaadenbankje zit? Een boeiende ontwikkeling want als Wilders inderdaad iemand is die zegt waar het op staat, waarom houdt hij zijn mond in de rechtbank?

Een redelijk debat met Wilders is niet te voeren. Alles wat hij zegt, dient een electoraal doel: stemmen trekken, de grootste worden. Hier zit de toekomstige premier van Nederland. Hij zegt niet wat hij denkt, maar zegt alleen maar iets als hem dat stemmen oplevert. Niet de opponent, de persoon die tegenover hem zit bij een discussie, telt. Nee, voor Wilders geldt het publiek. Bovendien hoeft hij dat publiek niet te overtuigen, hij hoeft hen alleen maar te bevestigen.

Wij worden eindelijk eens gehoord, is het geluid dat zijn stemmers vaak zeggen. Vervolgens vinden zij zijn mening ook extreem en hoeft dat gebeuren van de islam allemaal niet zo nodig, vinden zij. Maar dat hij het zegt, zegt voor hen genoeg.

Daar is het lastig tegen vechten. Als je Wilders aanvalt, val je niet Wilders aan, maar zijn publiek. Wat Wilders vervolgens hoeft te doen: niks. Hij zwijgt, want hij hoeft zich niet te verantwoorden. Daarom verwordt een proces dat aanvankelijk een verantwoording is voor uitspraken, een politiek proces. Welke uitkomst de rechtszaak ook heeft, Wilders wint.

Geen opmerkingen: