Een interessante wedstrijd natuurlijk van nrcxnext: schrijf iets over de staat van de democratie. De hoofdprijs: een kunstzinnig hoofddoekje. Aangezien ik niet met het idee rondliep mijn vrouw te sluieren, heb ik maar geen bijdrage opgestuurd.
Dat zegt niet dat ik geen mening heb. Ik worstel de laatste tijd met de verschuiving van politiek klimaat en mate van verdraagzaamheid. Iedereen vindt iets en interpreteert het uit zijn beleving. Vaak beginnen de poppetjes dan te dansen. Je treft ze overal aan, de PVV-stemmer die uit onvrede, woede en frustratie zijn stem heeft weggegeven. Ze zijn het met de extreme Islam-punten niet eens, maar ze hopen dat hij een andere politieke wind laat waaien.
Dat die wind stinkt, ruiken ze niet. Als je iets bestrijdt, dan gebeurt er iets aan de andere kant. Actie is reactie, vertelt een natuurkunde-wet. Helaas weten politici hun potentiele stemmers hier niet meer van te overtuigen. Wilders overtuigt ook niet; hij schreeuwt en zendt voortdurend zijn boodschap. Het gaat bij hem om de politieke boodschap en niet om het concretiseren van wat hij roept. Dat kan op termijn alleen maar teleurstelling opleveren. Maar zo ver is het nog niet.
Idealen, dromen en verhalen kunnen de democratie redden. Met mopperen kom je niet ver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten