 |
| De tentoonstelling Journey vertelt het verhaal van mensenhandel |
Vrijdagmiddag op weg naar het station bezocht ik deze tentoonstelling. Het is een verslag van Elena, een vrouw die slachtoffer is van mensenhandel. Een schrijnend verhaal, verteld aan de hand van een rij zeecontainers. Elke container behandelt een onderdeel van hoe deze vrouw in de gedwongen prostitutie terechtkomt.
Daarmee weet de expositie van de Helen Bamber Foundation wel tot de kern door te dringen. Als je in een aardedonkere container staat en voelt hoe hij heen en weer schudt, dan weet je dat je op weg bent naar
een onbekend land. Als je dan te zien krijgt hoe je in allerlei poses achter het raam zit en mannen moet verleiden, dan besef je waar je in bent terecht gekomen: de prostitutie.
Helemaal als je in een klein peeskamertje terechtkomt - de volgende container - waar het naar pies en andere smerigheid ruikt, waar de condooms op de grond liggen en waar een heel smerig bed beweegt en kraakt. Dan heb je niet veel verbeelding nodig om te beseffen in wat voor een ellende Elena is terechtgekomen. Dat er iemand op dit vieze bed überhaupt durft te liggen! En de geur in de ruimte is ondragelijk.
Het liet mij vooral achter met de vraag waartegen je ten strijde moet trekken: is dat de mensenhandel of is dat de erbarmelijke omstandigheden waarin sommige mensen verkeren? Want mensenhandel wordt mede veroorzaakt door de enorme armoede waarin sommige mensen verkeren. Het ene sluit het andere niet uit, maar hele kleine beetjes helpen om zulke ellendige verhalen als die van Elena te voorkomen.
Wat dat betreft komt het best hard aan, ook als je maar een minuut of 5 hebt. Dat merkte ik vrijdag. Wat dat betreft is het zeker de moeite waard om als je er langsloopt, even naar binnen te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten