Ik probeer haar al een tijdje te pakken te krijgen. Langs de spoorlijn bij Diemen als de sporen elkaar kruisen, is een kunstwerk op een geluidswand geschilderd. Elke plaat van de wand bezit wel een graffiti in de vorm van schreeuwerige letters of halve kreten. Maar een concrete afbeelding is zeldzaam. Een mooie afbeelding komt nog minder voor.
De afbeelding waar ik voor en na mijn werkdag rijdt, stelt een volle vrouw voor die op haar zij ligt. Ze heeft zich bevallig neergevlijt daar op het scherm langs de spoorlijn. De maker van deze afbeelding heeft de rondingen van deze vrouw heel mooi en bevallig getekend. Grote en ronde vormen. De navel springt eruit en lijkt wel het centrum van de opgespoten afbeelding te zijn. Voor mij is het duidelijk: hier ligt een prachtige Afrikaanse vrouw mooi te zijn op een geluidswand bij Diemen.
Haar lange haren wijzen met lange halen naar rechts. Net alsof ze staat. Alleen de volle buik verraadt dat ze op haar zij ligt. Net als het grijze konijntje dat op haar kuiten zit. Het kijkt ontdeugend en vertelt meer dan het zegt.
Ik moet dan denken aan de tekst die op het spoorwegtunneltje uit mijn jeugd stond: lief konyntje ik mis je. De schrijver had de lus van de y precies verkeerd om geschreven, net als de ‘s’. De tekst kreeg zo iets aandoenlijks. De schrijver was niet gewend om op de kop een tekst te schrijven. Het maakte het gemis nog groter.
De trein rijdt er elke keer achteloos voorbij. De ene keer met hoge snelheid. De andere keer wat langzamer. Maar altijd te snel om haar er mooi op te krijgen. De regen van eerst en de warmte van nu hebben het onkruid langs de spoorlijn harder doen groeien. Zo verdwijnt de bevallige dame steeds verder achter het groen.
Bovendien ligt ze op een geluidswand van het spoor dat hoger ligt. Mijn spoor komt erbij of slaat af als ik terug rijdt. Zo is de afbeelding alleen goed te zien vanuit de bovenverdieping van de dubbeldekker. Bovendien is het erg lastig om op het juiste moment te klikken. De trein rijdt er bijna altijd te snel voorbij. Er zitten bijna altijd al mensen op plekken met het beste uitzicht.
En het is lastig timen. Je kunt niet 10 minuten lang klaarzitten met een fototoestel op schoot. Het klikken komt vervolgens neer op het juiste moment. Met deze snelheden klik je snel te vroeg of te laat. Dan pak je het kunstwerk voor of na de bevallige vrouw.
Eigenlijk wil ik de dame niet te mooi op de foto hebben. Het kunstwerk lijkt namelijk bij uitstek geschikt voor de treinreiziger. De belangrijke vormen zijn zo prominent verbeeld. Het pakt en blijft even op je netvlies zweven. Het beeld is zo compleet waardoor het beklijft in het vluchtige voorbijgaan. Zelfs het hitsige konijntje dat op haar kuiten zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten