Zeker ik had er een paar, maar het meeste had ik niet. De adverteerder verleidde me ook nog met de tekst: ‘lees uzelf een heerlijke depressie aan de stranden van Spanje, Griekenland of Kroatie’. De verkoper op marktplaats had liefst 17 Wolkersjes in de aanbieding. Sommige boeken had ik al. De gezamenlijke prijs van 45 euro voor de 5 bijzondere boeken die ertussen zaten, haalde me over.
Een maand geleden viste ik nog achter het net met een heel bijzondere collectie boeken van Wolkers. Nu zaten er iets minder interessante uitgaven bij, maar interessant genoeg voor een bod. Ik mailde met een Coen uit Son en Breugel. Hij wilde de stapel boeken wel op de post doen voor mij. De verzendkosten maakten de aanschaf tot 51,75 euro. De TNT moet ook wat verdienen aan de deal.
Ik was best gespannen. Er zaten immers Zo is het genoeg van Onno Blom, het Dagboek 1969, het Waddenboek, een briefwisseling tussen Wolkers en een jeugdvriend Wim en de 22 sprookjes, verhalen en fabels tussen. Boeken die een mooie aanvulling op mijn collectie zouden vormen. Ik kreeg de dag na het overmaken van het geld keurig de track & tracé-code toegestuurd. Het pakket lag al op het sorteercentrum in Utrecht. Hij zou tussen 18.00 en 20.00 uur worden bezorgd.
Zo arriveerde het pakketje donderdag. Ik was net thuis van mijn werk. Ik had de deur open nog voordat de postbode op de bel gedrukt had. Er ging een knal af. ‘Ik geloof dat de buurman wat wil zeggen’, grapte de pakketbezorger. Hij piepte de streepjescode van de grote wijndoos. Mijn naam stond in dik viltstift geschreven. Wat is het toch leuk een pakketje te ontvangen.
Daarna het grote uitpakken. Elk boek gleed door mijn handen. Grote letters voorin de boeken van de vorige eigenaar. Soms had hij zelfs de adreswikkel van het pakket waarmee het boek was aangekomen voorin geplakt. De paar oude bibliotheekboeken bevielen mij juist heel erg. Ik genoot van de stempels en papiertjes die lezers erin hebben gelaten.
Ik laat het zo. Het hoort bij het verhaal van het boek zelf. Zo gaat een boek van eigenaar naar eigenaar. Ik mag het even vasthouden en geef het later weer door aan een ander. Ik kan soms echt genieten van de dingen die boekenbezitters voorin hun boek schrijven. Slechts zelden gum of lak ik het weg. Ik baal als iemand de gegevens uit het schutblad heeft geknipt.
Zodoende lees ik het hele weekend het ene na het andere boek van Jan Wolkers. Ik schreef een dankjewel aan de verkoper en kreeg een antwoord terug. ‘Niet achter elkaar uitlezen hoor ,want dat is meer dan een mens hebben kan.’ Zijn advies sla ik in de wind. Ik lees mijzelf een heerlijke depressie aan. Gewoon, in mijn achtertuin tussen het uitlaten van de honden en het bloggen door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten