De voorbereiding is het halve werk, zeggen ze weleens. Misschien klopt het. Daarom vind ik het eens nodig om de moestuin is serieuzer te gaan aanpakken dan de meeste dingen in het leven. De moestuin heeft onze aandacht.
Met een flinke stapel boeken kwam ik laatst uit de bibliotheek. De inspiratie voor groen en groenten komt niet vanzelf. De noodzaak van tuinieren drijft mij hiertoe. Over het nut verder gezwegen. In een handomdraai verandert ons tuintje aan de zijkant van het huis van een last in een lust.
Ik zit nu in een flauw middagzonnetje op de bank in de achtertuin met boekjes over de vierkante metertuin. De bladeren van de overvloedige braamstruik geven mij zelfs een vleugje schaduw. In bakken van een vierkante meter kun je 9 vakjes maken met in elk vakje een groentesoort. Ik lees over planningen en het woelen in de aarde.
We zullen woekeren met de ruimte. Elk vierkant telt en biedt een nieuwe maaltijd. Aardappelen, kruiden en tomaten. De lekkerste dingen begroeten mij vanaf de bladzijden. Ze noemen het een vierkante metertuin. Als je het boekje moet geloven, geven die paar vierkante meters genoeg groenten om een groot deel van je eten mee te regelen.
Eerst maar eens de handen uit de mouwen. De schop in de grond. Het heeft niet alleen onze aandacht. Laatst trof ik een buurman van huizen verder. Hij sprak mij aan. ‘Buurman, als ik u was, zou ik nog een rijtje tegels in de grond doen vooraan. Dan hoef je niks te doen met je grond. En je hebt er tegels genoeg voor.’ Hij verwees naar de stapel tegels die tegen de zijmuur van het huis staan opgesteld.
Eerst maar eens goed uittekenen wat we precies willen. Het karwei is lastig genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten