‘Liggen ze eigenlijk weleens samen in de mand?’ Ik vroeg het gisteravond toevallig aan Inge. De kleedjes uit de hondenmand had ik eens gewassen. De frisse hondenkleden vielen met een plof in het kleine mandje.
Sinds we Teuntje hebben, gebruiken we het mandje van Sientje uit de caravan. Het is een kleine mand. Bij de komst van Saartje kropen ze er samen in. De laatste tijd trof ik ze er nooit meer samen in. ‘Te klein’, concludeerde Inge.
Ik keek nog eens goed. Het mandje is inderdaad niet met de teckels meegegroeid. Onze hondjes zijn het afgelopen halfjaar wel 3 tot 4 keer groter geworden. De mand is even klein gebleven. Wat eerst nog een zee van ruimte was, veranderde in een klein modderpoeltje waar ze helemaal niet meer languit in kunnen liggen.
Bij het bezoek aan de kringloopwinkel trof ik vandaag een nieuwe mand aan. Sterk genoeg om de bijtgrage bekkies tevreden te houden. En groot genoeg om languit in te liggen. Teuntje bewees het vanavond uitvoerig. Ze kon er languit in liggen. Nu nog met z’n tweeën!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten