Het versgemaaide gras bevalt de honden wel. De neuzen struinen door de halmen. Soms grijpen ze een hele bundel gras. Ze zijn er gek op. ’s Morgens rijdt een tractor met van die grote ronde cirkels achter zich aan. Het gras wordt in mooie rijen gelegd. Nog een laatste droogbeurt. Laat ze zon maar het werk doen.
Als ik een uitlaatronde later rondloop, staan er mooie rollen op het veld. Ik tel er 17 voor het Den Uylpark alleen. In zwart cellofaan verpakt, mooi rond. De zon schijnt er fraai op. Ik probeer een rol om te duwen, maar ze wegen zwaar. Geen beweging in te krijgen zo alleen. Het gras is veranderd in hooi. Het donkere cellofaan zorgt ervoor dat het van binnen nog even doorbroeit.
Ik herinner mij de hooirollen in Frankrijk op vakantie. Ze hadden toen nog geen zwart cellofaan erom. De enorme rollen lagen ook niet met de platte kant in de wei. Ze vormden grote wielen die je door te duwen zelfs in beweging kreeg. Nu is het hooi uit het zicht, maar de geur van het gedroogde gras en de warmte zijn hetzelfde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten