Ik verleg weer wat stenen om een moestuin te vormen. De handen wroeten in het zwarte zand. Af en toe wolkt er een geel stuk zand doorheen. De grond hardgestampt door de regenbuien van het afgelopen weekend. Ik worstel door de stenen, sla op het juiste moment en probeer de stenen die verspreid in het zand liggen weg te halen.
De handschoenen schieten door. Mijn wijsvinger komt uit de dikke gele stof. Het werk is niet alleen voor mij zwaar. Zeker de enorme tegels zijn lastig te hanteren. Ik weet dat als ik erop sla de ligging weinig veranderd. Alleen het risico bestaat dat de steen doormidden jast. Daarom houd ik me rustig met de grote tegels en leg ze in een keer neer. Zo blijft alles enigszins heel.
Het tweede vierkant verschijnt, een nieuwe vierkante meter voor de vierkantemeter tuin. Een stadstuintje verandert in een vruchtbare akker. Al is er nog veel fantasie voor nodig. Eerst is het nog hard werken en ik vraag mij af waar de vruchtbare aarde vandaan moet komen. We zijn er nog niet. Nog lang niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten