Geen grotere vreugde dan spelen. Je fantasie helemaal de vrije loop laten en aan de slag gaan. Dat is een kenmerk van goed spelen. Werken is ongezond. De verplichting drukt. Het moet iets opleveren. Je krijgt ervoor betaald. Daar moet je wel iets voor doen. Als je geld verdient met spelen, dan klopt er iets niet, vinden veel mensen.
Werken zou moeten lijken op spelen. Spelen doe je samen en al lijkt het er soms doelloos aan toe te gaan, het eindresultaat kan verbluffend zijn. Hoe vaak ik met vriendjes iets heel moois had opgebouwd na een uurtje spelen. We braken het even enthousiast ook weer af. Op naar het volgende.
Het gevoel, de trots en vooral het tevreden terugkijken op een geslaagde middag. We hadden ons vermaakt. De fantasie vermengde zich met de werkelijkheid. Geen regels die restricties geven, gewoon de fantasie volgen. Het idee kreeg gaandeweg gestalte en elk idee sloot erop aan. Het spel was geslaagd. Ik heb dit gevoel niet vaak meer. Soms bekruipt mij dat gevoel als je echt iets moois aan het maken bent met een groep mensen. Jammergenoeg niet zo vaak.
De mooiste vorm van spelen op een orgel of harmonium is improviseren. Vorig jaar volgde ik een improvisatiecursus bij Gerben Mourik. Het enthousiasme waarmee we het instrument verkenden en op ideeën kwamen, liet zich vergelijken met het spelen als kind.
Spelen vraagt wel om een flexibel geheugen. Als volwassene verlies je die flexibiliteit snel. In vacatureteksten noemen ze dat ‘snel schakelen’. Ik merk het als ik met mijn dochter meespeel. Ik reik een idee aan en ze gaat in haar fantasie helemaal mee. Je krijgt het idee op een heel eigen manier weer terug. Daar kan geen brainstorm tegenop.
#WOT
WOT staat voor Writing on Thursday, een schrijfinitiatief dat in Nederland wordt gevoed door met-k.com. Vandaag is het onderwerp: spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten