22 maart 2014

Even in Zuid-Afrika

image

Iets vertellen over Litnet. Het is vrijwel onmogelijk. Toen ik de vraag stelde aan hoofdredacteur Etienne van Heerden of ze misschien wat materiaal voor de presentatie hadden, kreeg ik de volgende reactie:

LitNet is ‘n komplekse ruimte, maar jy is welkom om ‘n oorsigtelike praatjie oor LitNet te lewer – in die besonder oor hoe jy dit in die vreemde ervaar. ‘n Subjektiewe beskouing, as ‘t ware. Hoe klink dit vir jou?

Het maakte de twijfel alleen maar groter. Wat moest ik vertellen over litnet? Litnet is zo groot dat je het onmogelijk in een presentatie van 20 minuten kunt proppen. Ik zocht verder.

Ik kwam uiteindelijk uit bij mijn eigen verhaal over litnet en de Afrikaanse literatuur en muziek die ik daarmee leerde kennen. Net als de taaldebate en de hygliteratuur.

Ik vertelde mijn verhaal.

In 2000 vroeg Etienne van Heerden aan mij – op een plechtig moment na een Albert Verwey lezing en na een paar glazen Kaapse wijn – of ik misschien wilde meewerken aan Litnet. Ik studeerde Nederlands en had de gastschrijver met bibberende stem een paar weken eerder om een bijdrage voor de Almanak gevraagd.

Hij vroeg of ik misschien de Nederlandse literatuur wilde bijhouden met spannende schrijvers als Abdelkader Benali en Kader Abdolah. Of de schrijver Saïd El Haji van wie ik ooit een verhaal toeliet in het literaire studententijdschrift dat ik had opgericht.

Ik kon niet weigeren. Zo’n groot schrijver die mij vroeg om te schrijven voor litnet. Ik gaf er vrijwel meteen gehoor aan en begon te schrijven voor litnet. Ik kon geen salaris krijgen. Zo schrijf ik gratis voor dit bijzondere internet tijdschrift.

Ook las ik bijdragen van anderen op litnet. En ik liet eens een stapeltje cd’s uit Zuid-Afrika opsturen. Zo maakte ik kennis met een paar prachtig muzikanten. Namen als Koos Kombuis, Johannes Kerkorrel en Gert Vlok Nel. Zonder litnet had ik ze waarschijnlijk niet gekend.

En ik vertelde over ze aan anderen. Zo drong de Afrikaanse rock binnen in mijn leven. Op mijn huwelijk speelde een liedje van Koos Kombuis als openingsdans, Bicycle Sonder ’n Slot. En op de trouwkaart citeerden we uit een liedje van deze zanger en schrijver.

Door litnet ben ik een rijker mens geworden. Ik merkte het ook bij de lezing. De gesprekken met studenten uit Zuid-Afrika en Nederlanders met grote liefde voor dit land en haar inwoners. Ik voelde me even in Zuid-Afrika.

Geen opmerkingen: