Hoe een rij werkt, is één van de dingen die ik niet snap. Ze weten bij mij altijd voor te dringen. Zo was ik vanmorgen wat later dan gewoonlijk bij de markt. Gelukkig had de poelier nog bones voor de honden. Op zo’n later tijdstip is het gelijk een stuk drukker.
De kaasboer is zo’n plaats waar de rijen snel groot worden. Net als de notenkraam of de visboer. Ik sloot keurig aan, maar het was mij onduidelijk wie er bij elkaar hoorde of wie er al aan de beurt was.
Ik probeerde mijn plek te bepalen. Dan verwondert het mij dat er ineens van rechts of links een vrouw komt die stoïcijns roept dat het haar beurt is. Zo ook vanmorgen, ineens dook van rechts achter mij een vrouw die keurig op het moment dat ik aan de beurt was, haar beurt pakte.
Bij de notenboer overkwam mij hetzelfde. Daar haakte ineens een oudere vrouw in met rollator. Ze wist gewiekst een plekje te veroveren en kraaide op het juiste moment dat het haar beurt was. Ze weten het altijd weer voor elkaar te krijgen en de marktkooplui trappen er telkens in.
Ik probeer het niet meer te snappen en laat het maar gebeuren. Ik heb gemerkt dat dit de beste weg is. Dan dringen er maar een paar voor. Soms doe ik het zelf ook. Maar dat heb ik pas in de gaten als ik geweest ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten