Op zondagmiddag hangen ze over de bruggetjes in mijn wijk. Aan lange touwen zitten magneten vast.Met een zware plons vallen ze in de sloot waarna de gooier het touw binnenhaalt. Zo halen ze de vangst naar binnen. Meestal is de magneet leeg, soms kleeft er een blikje aan.
Andere keren trekken ze een roestige fiets omhoog of een lege bankkluis. Of een rolschaats, een pannendeksel of gewoon een staaf. Ze hebben de sloot overal leeggevist op zware metalen.
Waarom ze dat doen, weet ik niet. Want alles wat ze eruit hengelen smijten ze op de brug. Het liefst midden op de brug zodat fietsers en wandelaars er omheen moeten slalommen. Overal ligt het oud ijzer. Voor mij is het de vraag of ze nou op iets anders azen of dat dit een soort weldoenerij is.
Toen ik ze het vroeg gebaarden ze dreigend in een onverstaanbare taal die wel iets van Pools had. Ik hield mijn mond maar en stapte dapper weg. Rakelings langs de zware metalen staaf die midden op de brug lag.
Bijna stapte ik op een pannendeksel, dat onder een laagje modder lag. De wind nam een half weggeroest bierblikje mee. Een rolschaats stopte met rollen precies op de rand van het bruggetje. Uitdagend zijwaarts kijkend met de roestige uiteinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten