We komen weer in beweging en rijden over de Van Brienenoordbrug. We kiezen de richting van het knooppunt Hellegatsplein. Deze plek was voor 1953 beducht onder binnenvaartschippers. Hier kwam het zoutwater bij het zoetwater en kon het flink spoken. In haar roman over de binnenvaart, Een vrouw van staal, haalt Corine Nijenhuis deze plek in de rivierdelta aan.
Voor mij is het ook onlosmakelijk verbonden met de roman MIM, of de doorgestoken globe van A.F.Th. van der Heijden. Een indrukwekkend verhaal waarin de voetbalrellen tussen Feijenoord en Ajax op een buitengewoon intrigerende manier zijn verwerkt.
Het boek stroomt zo over van de ideeën dat het mij maar niet lukt om vat te krijgen op het verhaal. Misschien ook omdat Van der Heijden hier in een ogenschijnlijk toevallige moord een moderne oedipus-mythe weet te verweven. Een knap staaltje vertelkunst, maar daarmee kookt de roman in mijn ogen over van duiding. Ook omdat het in een bijzonder barokke stijl geschreven is.
Op dit punt herinner ik mij de rit naar Ouddorp met de bus, in de tijd dat ik daar evangeliseerde op een grote camping. Ik was getroffen door de grote hoogte waarop de brug over het water is gespannen. Vanuit een bus geeft dit nog eens een extra uitzicht, de verte in. De wijdsheid treft mij nu opnieuw, al kunnen we niet zo goed over de reling kijken. In de verte is het water en het land goed te zien.
We rijden door, laten Willemstad liggen en gaan de andere kant op naar het eiland Goeree-Overflakkee. Daar slaan we bij Oude Tonge af naar het Zuiden in de richting van Zeeland, naar de Grevelingen. Hier treft ons het uitzicht nog veel meer. Ook omdat we verkeerd rijden. We rijden naar Bruinisse, maar moeten eigenlijk de andere kant uit.
Tijd voor een pauze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten