We komen daar tussen Rijssen en Almelo in een labyrint terecht. De kronkelende weggetjes vormen een heus doolhof waarin we verzeild raken. Als we dan ook nog eens de bordjes in de steek laten omdat ik denk dat ik hier vroeger kwam met hardlopen, dan is het hek helemaal van de dam.
De kronkelweggetjes, de houtwallen. Ja alles lijkt opeens op elkaar. We passeren de Regge. Het is de grens van Twente met het Salland. Het Twentse volkslied, in keurig Nederlands overigens, bezingt Twente dat tussen de riviertjes de Regge en de Dinkel ligt.
De grensrivieren zijn een geografische aanduiding van het gebied waar vaak verwarring over heerst. Want ligt bijvoorbeeld Helledoorn in Twente? Alle Twentenaren lijken het precies te weten, maar als het vraagt, weten ze het niet exact te benoemen. Ik als buitenstaander, ben er nooit achtergekomen. Maar daar ben ik ook buitenstaander voor.
Hetzelfde gebeurt als ik vergeefs op mijn mobiel zoek hoe we moeten fietsen. Een man spreekt ons aan. Hij praat exact een beetje sterker Twents en vraagt of we Pokémons zoeken. Als we vertellen de weg naar Almelo te zoeken, wijst hij ons de weg. Voor we er erg in hebben komen we weer uit waar we een uur eerder pauze hielden.
We kiezen maar weer de route in nummers. Vanaf het kanaal nemen we de snellere weg naar de camping die we voor ogen hebben. De boerencamping bij Bentelo. Een plek waar ik al wil kamperen sinds ik erover schreef voor de krant waar ik toen werkte, de Twentsche Courant Tubantia. Zo fietsen we de laatste 10 kilometer van die dag evenwijdig aan de aftakking van het Twentekanaal naar Almelo. Op de plek van de t-splitsing staat de camping.
Fietsvakantie
In augustus maakten Doris en ik een mooie fietstocht door Nederland met als bestemming: Twente. Elke week op vrijdag schrijf ik een stukje over deze bijzondere fietsrit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten