Laura Broekhuysen gebruikt in haar schetsen over het leven op IJsland in Winter-IJsland veel metaforen. Het is een boek dat overkookt van de metaforen. Daardoor is het best lastig in het begin door de overvloedige vergelijkingen heen te komen.
Het leest alsof je een terrein betreedt waar het gras tot de knieën groeit. Je ontdekt pas later de schoonheid van het groene gras. Er blijken zelfs mooie bloemen tussen te groeien.
Het gebeurt overal in de schetsen. De ene metafoor komt beter over dan de andere. Zoals bijvoorbeeld in het hoofdstuk ‘Het gouden kistje’. Ze probeert de sprookjesachtige omgeving aan te halen. De verteller denkt aan de sprookjes die de meester op school vroeger vertelde. Hij haalde dan een gouden kistje tevoorschijn en legde het op de palm van zijn hand.
| Koninkrijken zaten erin, te klein om te bevatten. Ik probeerde die miniatuurwereld te visualiseren, die uitgestrekte landerijen, bossen, bergketens, de koningszoon te paard, die allemaal in dat kistje pasten, ik probeerde microscopisch te denken, kreeg kramp in mijn voorstellingsvermorgen. (96) |
Die kramp in het voorstellingsvermogen zie je overal terug in de schetsen van Laura Broekhuysen. Ze beschrijft het landschap om haar heen, de flank van een berg, alsof het heel de wereld bevat. En weet de duisternis en de sneeuwstorm prachtig te vatten. Sneeuwvlokken worden grote hondenpoten en poollichten zijn reusachtig zwiepende springtouwen.
Een genot om te lezen. Het maakt het verhaal over IJsland extra geheimzinnig. Ik kan er ontzettend van genieten.
Laura Broekhuysen: Winter-IJsland, Mijn eerste jaar in een verlaten fjord. Verhalen. Amsterdam: uitgeverij Querido, 2016. ISBN: 9789021402178. Prijs: € 15. 136 pagina’s.Bestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten