'Je komt toch niet uit Den Haag?' vroeg de kerel van De Kringloper. De kerel keek mij streng aan. Ik kwam welgeteld drie bureau's en twee bureaustoelen ophalen. We gingen eventjes na het bezoek aan de stad vanmiddag wat rondneuzen.
Ik trof een eenvoudig, doch stevig bureau aan. Ik zag de prijs en besloot het ding gelijk mee te nemen. Het stelde niet veel voor, maar voor mij is het goed genoeg om een plekje te krijgen op de nieuwe studeerkamer op zolder.
Inge neusde ook rond en zag een zwaar metalen bureau. Ze was gelijk verkocht, net als het betreffende bureau. 'Ideaal om straks mijn lockmachine op te zetten', was voor haar het argument tot de aanschaf.
We vonden ook een schitterend schoolbureau'tje met bijpassend stoeltje. Een bureau'tje waar ik aan gezeten kon hebben, compleet met het grote metalen vak eronder. Doris mag er straks op zitten als ik werk in mijn studeerkamer.
Ik moest die dingen vervolgens ophalen en reed even later met de auto naar de achterkant van het pand. De aankoop was zo groot, dat het onmogelijk bleek de boel in één keer mee te nemen. Dat vonden ook de heren die me allervriendelijkst hielpen en mij voor een Hagenees hielden.
Toen ik na afloop van de dubbele trip het loodzware bureau, waar Inges lockmachine straks op mag staan, naar boven tilde, onthulde zich een geheim. Uit één van de laatjes dwarrelde een briefje met dreigend daarop de tekst: 'Instructie'. 'Nou weet ik waar het ding vandaan komt', riep Inge. Ze wees naar het logo bovenop de brief: 'Bloed en vuur. Leger des Heils', stond erop. Niet alleen in letterlijke zin een zwaar bureau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten